در طول دهه¬هاي اخير، مواد پيشرفته هوشمند و موادي كه قابليت ترميم دوباره را دارند نظر دانشمندان علم مواد را به خود جلب كرده است. از آن¬جا كه به منظور حفاظت فلزات در برابر خوردگي از پوشش¬هاي آلي استفاده مي¬شود، پيشرفت¬هاي جديد در اين زمينه استفاده از پليمرهاي خود ترميم شونده است. مكانيزم¬هاي خودترميم شوندگي مختلفي (به صورت خودكار و يا با استفاده از نيرو محركه خارجي) در مواد پليمري امكان پذير است. در دهه اخير ايجاد پوشش¬هاي حاوي كپسول داراي خواص خود ترميمي (به عنوان دسته¬اي از پوشش¬هاي خودترميم) بسيار مورد توجه محققان قرار گرفته است. اين پوشش¬ها در انواع و با كارايي¬هاي مختلف در حال ساخت هستند و جهت كاربري در انواع محيط¬هاي خورنده توليد مي¬شوند. هدف اين است كه وقتي پوشش خودترميم شونده به صورت موضعي آسيب ديد، كپسول¬هاي موجود در زمينه رزين پوشش پاره شده و مواد داخل آن آزاد شود به نحوي كه بتواند خواص اوليه پوشش را با بستن مسير پيشرفت نوك ترك بازسازي نمايد. محققان در تلاشند تا راه¬هاي افزايش كارايي اين مواد و استفاده از تمام قابليت آن¬ها را كشف كنند. بر اين اساس موضوع اختراع حاضر ايجاد يك پوشش خودترميم شونده با قابليت بكارگيري در محيط هوا و ديگر محيط¬هاي خوردنده است. جهت دستيابي به اين هدف بايستي مكانيزم¬هاي مختلف حاكم بر مراحل مختلف فرايند خودترميمي مورد بررسي دقيق قرار گيرد. در انتخاب مواد سازنده اين سيستم پوششي تلاش شده است تا بيشترين هماهنگي ميان ماده ترميم كننده، پوسته و زمينه اپوكسي به وجود آيد. به طوري كه سيستم ميكروكپسول حاوي ماده اپوكسي و پوسته اپوكسي/آمين انتخاب شده است. اين سيستم كپسولي علاوه بر ايجاد پيوستگي مناسب با زمينه (قبل و بعد از ترميم)، از استفاده از كاتاليزور نيز بي¬نياز است. به علاوه با ريز شدن ابعاد ميكرو كپسول¬ها و رسيدن به ابعاد در حد نانومتر مي¬توان ويژگي¬هاي مكانيكي پوشش نظير چقرمگي را تا حد بالايي بهبود بخشيد. لذا توليد پوشش¬هاي خودترميم شونده¬ي مقاوم به خوردگي حاوي ميكرو/نانوكپسول در شرايطي كه با بهينه سازي مراحل توليد بتوان خواص ترميم شوندگي را در آن به ميزان قابل توجهي بالا برد، هدفي بسيار ارزشمند است كه در اين اختراع مبناي كار قرار گرفته است.